نخستین شب خانواده سه نفره ما

امشب (جمعه شب مورخ 26/12/90) اولین شبی بود که پرهام هم به جمع خانواده ما در منزل پیوسته بود.

نخستین تجربه پدر و مادر و فرزندی برای ما سه نفر بود.

البیته به رسم معهود که از پیش هم مشخص بود شب چندان راحت و آرامی نمی توانست باشد گریه و بیدارخوابی و بی نظمی در خواب از اصلی ترین شاخصه های شب اول حضور پرهام در منزل بود.

امشب پدر بزرگ (مادری) پرهام هم به دیدنش اومد. با لبی خندان در کنار کوچولو نشد و با نگاهی نافذ به چهره پرهام خیره شد و آرزوی سربلندی و عاقبت به خیری کرد.

امشب پرهام در کنار مامان و بابا و با حضور مادربزرگ شب به یاد ماندنی رو رقم زد گاهی می خوابید گاهی بیدار می شد گاهی گریه می کرد گاهی ساکت می شد و بی نظمی بسیار جالبی را رقم زده بود.

حدود ساعت 12 بود که قصد خوابیدن به سرم زد. البته تا ساعت 1 محقق نشد. همین که خوابمون برد حدود ساعت 2 با صدای طنین انداز گریه پرهام بیدار شدیم.

بعد از نیم ساعت شیر خوردن و مداوا با داروهای گیاهی مادر بزرگ مانند ترنجبین و .... کمی سکوت بر فضای خانه حکم فرماشد و این سکوت با خواب پرهام تا 45 دقیقه ادامه داشت و پس از آن روز از نو روزی ازنو

چندین بار این تلطیف فضای خاموش خانه با صدای گریه نوزاد ادامه داشت تا اینکه بعد نماز صبح عطای خواب را به لقایش بخشیدیم و به امور روزمره پرداختیم.